Çocukluğumdan Jiletler

Jiletle, jet parçalanmaz.

Ağzıyla içemeyenler barında bir yarışmaya katıldım.
Alkolü dudağımın kenarından ıskalayıp, kokaini kalbinden vurduktan sonra bir kaç saatlik halüsinasyon kazanmıştım. Kendimi foseptiğin en dibindeki bok kadar ezik hissediyordum. Yavaş yavaş hücrelerime doğru karıncalar giriyordu sanki, bedenim sabah erken kalkmaya üşenen ilkokul çocuğu gibi tembelleşmişti...

Oturduğum yerde sızdığım için doberman görünümlü korumalar tarafından nazikçe siktir edildim..(Başka yerde uyukla piç kurusu)
Yarışma birincisi bir adama bu naziklik fazlaydı ve bende nazikçe uğurladım onları;
-Çocuklar, babanıza söyleyin size bir tasma alsın, böyle çok kibar oluyorsunuz..

İçimde etkisini artıran fevkalade bir heyecan vardı. Caddeler havai fişeklerle aydınlatılıyor, sokaklar Rio karnavalında ki yarı çıplak zencilerle dolmuştu. Kulaklarım da Samba Do Brasil parçası yankılanıyor, kendimden geçmiş ruhuma gidiyordum sanki. Ceketimin sol cebinden sağ elimle bir sigara çıkartıp sol elimde bulunan çakmakla yakmaya çalışıyordum fakat cehennemde gaz bitmiş ateş çıkmıyordu..
Müezzin marketin önünde, kendisinden daha yaşlı sandalyede oturan bir beyazdan ateş istiyorum;
-Dostum, sigaramı şehit edebileceğin bir kurşunun var mı?
Adam yavaşça gömleğinin sol cebinden bir kibrit kutusu çıkarıyor ve ateş ediyor;
-Buyur..
Sen çok nazik bir katilsin diyorum içimden ve yanan sigaramla bir kayığa binmiş ilerlemeye başlıyoruz isimsiz, renksiz bir nehirde...
Gökyüzünde sivrisinekçilik oynayan jetler kulağımın zarını bombalıyordu sanki.
Pantolonumun sağ cebinden bir jilet çıkardım. Benim ve sigaramın üstünden geçen jetleri jiletlemeye başladım. On beş buçuk saniye sonra, içimden bir ses yükseldi;
-Jiletle, jet parçalanmaz..
Saçlarını yaptırıp tırnaklarına ojesini sürdükten sonra ki bir kadının dikkatliliği ve şehveti ile cevap verdim;
-Kes sesini, ağzın martılara mezarlık olmuş çöp gibi kokuyor, burada kazanmış olduğum yarışmanın ödülü olan halüsinasyon görüyorum.. cevabını verdikten sonra, ışık hızıyla içimde ki sesi jiletlemeye başlıyorum.
Kayığım açık hava organ pazarına dönüyor;
Mide, bağırsak, karaciğer, akciğer kalp..Sırt üstü kaplumbağ hızıyla uzanıyorum kayığın kıblesine..

Gökyüzüne göz kırptıktan sonra ekliyorum;

-Allahım birinci olmama yardım ettiğin için teşekkür ederim, içimdeki pislikleri benden arındırdığın için teşekkür ederim ve azrailin yerine kendi kendimin canını almasını sağladığın için de teşekkür ederim...
Sana minnettarım..