gülüşümün ardına saklanan o küçük çocuk nerde
bulamıyorum, göremiyorum onu
loş sokak lambalarının altındaki ıssız banklara,
güneşin vurmaya çekindiği arka sokaklara bakıyorum
ama gene bulamıyorum
beni benden alıp götüren
o eski beni, çocukluğumdaki neşemi bulamıyorum.
'derdimi anlatacağım bir satır aralığım bile yok ' en çok burayı sevdim. Genel olarak da samimi,naif bir isyan olmuş. :)
''etraf insan dolu,
yüreğiyle dolaşan ruhsuz insan ordusu''
malesef...
''arkadaşlar ölüyorlar ve doğmuyorlar. Bunu biliyor musunuz? sraffa ''
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta