Çocukluğumdaki Ev Şiiri - Kemal Tağa

Çocukluğumun geçtiği ev
Daracık merdivenli,
Küçük avlulu
Karanlık bir ev.
Sanki güneşle küsmüşçesine
Soğuk ve nemli evimiz
Çocukluğumun geçtiği
Korkuların içime sindiği
Küçük avlulu nahoş evimiz
Karanlık çökerken
Akşam saatleri
Sokağın köşesinden
Tüm heybetiyle
Babam gelirdi
Elinde,
Gazete kağıdına sarılı
Üç beş ekmekle
Koklardım, gazete kağıdının
Ekmeğe sinmiş kokusunu
Sarılırdım babama
Sanki günlerce
Görmemiş gibi.
O iki katlı
Daracık ev,
Odaları karanlık
Ve soğuk evimiz.
Çocukluğumun geçtiği
İçimi hep ürperten
Acılarla tanıştığım
İhaneti gördüğüm
O nahoş evimiz.