Çocukluğumdaki Ağaçlar

Çocukluğumda,
İbrahim Çallı’nın resimlerine benzerdi
..………………………….….düşlerim
Pembe-beyaz çiçeklerle süslüydü
……………………………resimlerim
Şimdi ter kokulu bir düşteyim!

Nerede benim
pembe çiçekli dallarım

şeftali ağaçlarım

Yeşil gözlü,
………….ekşi-tatlı çağlalarım

Baldırı çürük ahlatlarım

Kan çiçekli narım!

Ya,
“Atçe hanım” teyzenin bahçesindeki
mor sümbüllü sarmaşık!

Nuriye Hanım teyze,
akasyaların beyaz çiçeklerinden
koparsana azıcık!

Bir avuç kır kokulu çağla verir misin
……………………......Rahime Abla!

Bizim bahçedeki
bardacık eriğinden de birazcık

Biraz elma…biraz üzüm..

Gel bakalım kınalı yapraklı cevizim

Kızlarla birlikte elimize kına yapalım,
…………ama kimse görmesin,
...................................................ölürüm!
İncirim…..gülüm!

Cıgıl cıgıl kuş seslerim
…….
Artık büyüdüm!

Ama neden,
….....şimdi renksiz düşler görürüm?

Çiçekli dallarım nerede?

Neden,
...beton binalar büyümüş her birinin yerinde?

Neden bitmiyor bu acılı düş?
Bu nasıl iş!

Nasıl resim yapacağım şimdi ben
Nerede kuş sesi dinleyeceğim!

Anneciğim!
Yetişin!

Ben, başka bir dünyaya düşmüşüm!

.......***.......
10/08/2006