Çocukluğumda Şiiri - Cihan Özbağdat

Çocukluğumda;
Giden her şey ve herkes geri dönerdi.
Köy kahvesinden pat pat motor sesiyle dedem.
Bahçeden kovduğumuz köpekler, askere giden komşunun oğlu...
Çocukluğumda;
Dönen her şey ve herkes güzeldi.
Sarı ampullü vitrinde nar gibi piliç.
Okula giderken ardından ağladığım can dostlarım.
Komşu kızının mavi puanlı beyaz eteği.
Deniz kokulu lunaparkta atlıkarınca...
Ha birde! Ayyaş kocasına küsüp evi terekeden bezgin komşu.
Gözleri yaşlı giderdi söylenerek.
Ama güzel dönerdi her defasında iç çekerek...
Kalbim sızlıyor, kalbim!
Söküp, atamadığım,
Kazısam, arınamadığım,
Yükselsem, uçamadığım,
Her defasında yere çakılmama sebep kalbim...
Affedin beni!
O kadar güzeldi ki, içinden çıkasım gelmedi çocukluğumun.
Döndüm, durdum, bekledim.
Çocuk uyuyup adam uyandım...