Ben carsiya ilk yalin ayak gittim
Sabiligimde, cocuklugumda
Gittim dedim, gitmedim aslinda
Evden kactim!
Büyülemeyen birsey kalmadi carsida beni
Bakislarima ne takildiysa
Asili kaldi gözlerim onda.
Pek hatirlayamiyorum ama
Galiba elim yüzüm kirliydi
Kimbilir, burnumda sümüklüydü
Bir cok seyler güzeldi
Hayal meyal hatirliyorum.
Oyuncaklar dizili reyonlara
Camekanlara ac kalmistim
Bir firindan ekmek kokusu geliyordu
Anlatilmaz tarifsiz koku
Acligim büyülenmisti!
Seyyar saticilarin
Kücük camekanli arabalarinda ki
Halkali tatlilar
Cezbediyordu midemi
Her gördügüm bir seyi hayal ediyordum
Ama hayallerimi
Kahrolasi yokluklar caliyordu!
Bilmem, ne kadar bir zaman
Öylece dolastim carsida cocuk cocuk
Hatirladigim tek son sey
Bir polis karakolunda
Babami bekliyordum!
Kayıt Tarihi : 14.10.2005 22:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
374-ACILI YILLARIM
Ne çocukluğum güldü,ne de gençlik yaşadım,
Üç yaş bir hançer gibi yılları bölüverdi.
Bir yan yıkık olunca, “öksüz yavruydu” adım,
Huzur bahçemin gülü açmadan soluverdi.
Hayâllerim eridi yürekteki yağ gibi,
Kader ömrümü sardı,yırtılmayan ağ gibi.
Özlemler alevlendi birer yanardağ gibi,
Gençlik yıllarım cana cehennem oluverdi.
Karanlık bir çağ gibi,kâbus üstüme çöktü,
Viran olmuş bağ gibi,hasret kavurdu,yaktı.
Dağdan düşen çığ gibi,acı savurdu,yıktı,
Dert deryâsı bir ömür yıllara doluverdi.
Anası olmayanın,babası da olmazmış,
Babalar ana kadar kadir-kıymet bilmezmiş.
Boyun bükük olunca,meğerse yüz gülmezmiş,
Neşeleri yüzümden bayramlar alıverdi.
Nazım İNCE
Çamurdan oyuncaklar yapıp;
Evcilik, kovalamaç, saklambaç, körebe, beştaş, çelik çomakoynardık .... eskilere daldıran şiir bana bilgisayar oyunlarının arasında kaybolmuş makineye bağlı binaların arasında kaybolmuş çocukları hatırlattı... Ne güzel insan olmak. Negüzel İnsanca doğayla beraber oynamak...Yazık ki mazide kaldı... Kutlarım Sizi (On Puan)
TÜM YORUMLAR (4)