Yarım bırakılan bir gülüşün ardında büyüdüm
Çoştum çoştum umudun yolunu erişemedim
Elzem düşlerin doruklarına çiçekler düzdüm
Koştum koştum çocukluğuma yetişemedim
Baygın, kırılgan bakışların hüznüne karıştım
Siyahın beyaza zıddı gibi hayatla ayrıştım
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta