Çocukluğuma Veda Şiiri - Gülbeyaz Balta

Mevsim kışa döndü
Lapa lapa kar yağdı gönlüme
Ellerimi açtım semaya yalvardım Yaradana
Masmavi gökyüzü gibi gözlerinde kata bulutlar dolaşıyor
Yağmurlar yağıyor gözlerine
Usulca bir damla düştü yanaklarına doğru
Gökyüzünde bir anda kara bulutlar belirdi
Ellerimle sildim gözyaşlarını
Artık pes etmiştin teslim olmuştun Yaradana
İçimde kasvet yüzüm gülse ne yazar
Ben ki bilirsin beni umud doluyumdur
İlk defa kaybettim baba
Sen gitmek istiyorsun yorgun düşmüş bedenin
Ben ise sana yalvaran gözlerle gitme diyorum bırakma beni.
Akşam ezanına kadar oynardım
Ezan okundu mu bilirdim çünkü
Çıkar gelirdin sokağın başından
Seni beklemekte güzeldi
Şimdi yine bekliyorum ama sen gelmiyorsun baba
Sen gidersen sanki beni hiç kimse sevmeyecek
Hiç bir adam senin bana baktığın gibi sevgiyle şefkatle bakmayacak gibi .
Ne olursa olsun güçlü durup ağlamayan ben bugün elime diken battı ve bir çocuk gibi oturup ağladım.
Diken elime değil yüreğime battı sanki
Dışarıda kalmış yavru bir kedi gibiyim şimdi
Yalnız üşümüş sevgiye,korunmaya muhtaç
Herkes ümidini kes
Bırak hayal kurmayı diyor
Ben ise bir umut beklıyorum
Umutsuzluğun içindekini umudu
Hadi uyan aç gözlerini açsın içimdeki binbir çiçekler
Dağlarda ceylanlar koşsun
Yaylalarda nice kuzular
Hadi gel kışım bahar olsun
Anadolum gibi bereketlensin
Yüreğimin her bir noktası her bir zerresi
Kelebekler uçuşsun gönül diyarımda
Nice atlar koşsun cenk meydanlarında
Hadi gel Musa Aleyhisselam gibi yarayım denizi ikiye
Hadi gel Selahaddin gibi kuşatayım kuşatayım kudüsün dört bir yanını.
Hadi gel ne olursun.
Ben hala arkandan baba diye koşan o küçük kız.