Çocukluğuma Üfle Şiiri - Bahçe Ee

Zamanın dudaklarından fırlayıp
Bıraktığım izlerin başındayım
Saklama telaşında
Yakalanacağımdan habersiz
Perdelenmeliyim bir yerlerde
Peşimdekii mezar bekçisi
Düşececeğimi bildiği yerde

Yutkundukça sesim
Sokaklarında büyüdüğüm diyarlara uzanıyor
Zaman acımasız bir anne
Uykularımdan çeke çeke büyüttü

Düşlerimi içtiğim fincanin
Telvesinin kıvrımlarındayım
Bir koşu incir ağacına astığım korkularım
Kınalı kayalara emanet heyecanlarım 
Köşe kapmaca oyununda yorgun ünlemlerimle

Babamın ben doğunca şahlanan merhameti
Eşiğimizden içeri uzattığı koşulsuz sevgi
Yokuşlarımda hüzünle demlenmiş çay bahçeleri
Yeni yaşımı kutlar şimdilerde

Kızıl çizgiler
Bağıra çağıra saçlarımdan
Taradıkça günleri 
Tutam tutam döküldü

Tutarken terleyemeden daha ellerim 
Bırakma diyemedim
Ve bildim
Saatler bir mangandaymış
Bir tek anı kollayan

İsraf edilmemiş çocukluğum kaldı elimde biriktirdiğim
Her gece uyumadan
Odamdan içeri üflediğim

Feyza