Çocukluğuma rastladım bu gün.

Çocukluğuma rastladım bu gün.
Elleri, kir içinde,
gözleri gökyüzündeydi.

Sessiz bir bakış yakaladım onda.
Unuttuğum hatıraların,
ışığından yansımış.

Küskün küskün bakıştık biraz.
Ben el salladım, o gülümsedi.
Kendimi sevindirmek için,
Çikolata aldım ona.
Sol elimle uzattım.
Sağ eliyle uzandı.

Çikolatasını alırken,
Avucuma bir kağıt sıkıştırdı.
İnce bir kalemle bozukça bir çocuk yazısı.
“Ne olman gerektiği hep aklında,
ama ne olduğunu unutma.”