Çocukluğuma Methiye Şiiri - Kemâl Bölek

Küçücüktüm
İncecik kollu bir çocuktum
Korkmadan rüzgârdan
Kâğıttan uçurtmalar
Uçururdum
Ne tek haneli enflasyon
Ne istihdam açığı
Korkutamazdı beni
Tanımadığı şeyden
Kormazdı ki insan

Küçücüktüm
Cebimdeki bir avuç leblebi
Çok büyük gelirdi bana
Kardeşimle paylaşırdım usulca

Küçücüktüm
Sadece düşlerimde düşünürdüm
Bu dağ niye burada
Yağmurlar neden sadece
Islatır sokakları bulutlu havalarda
Bir yıl neden üçyüz altmışbeş gün altı saat çeker
Düşünmezdim

Ve neden koşunca terlersin
terleyince susarsın
Ve neden izin alamazsın annenden
O canım buz gibi sudan
Kana kana içmeye çeşmeden
Bilemezdim

Küçücüktüm
Dert etmezdim dünya barışını
Küçük kızım gibi şimdilerde
Dünyada savaş mı vardı ki
Barış tehlikede olsun
Dert etmezdim haberleri
Olur olmaz
Nasılsa televizyonumuz vardı bizim
Aydınlatan evimizi

Küçücüktüm
Ezbere bilirdim
Kerat cetvelini
İki kere ikinin
Her zaman dört etmediğini ise
O zamanlarda
Bilemezdim

Küçücüktüm
Büyüdüm
Yanıtların yankısının susutuğu yerlerde
Ben hep çocukluğumu
Aradım
Bir umut diye