Çocukluğuma Gidiyorum Şiiri - Altay Taşkın

çocukluğuma gidiyorum
Yeni Cami arkasında bir sokak
iki katlı gıcırdayan merdivenli
kiralık Kore’linin eviydi
karanlıktı hayat
koşarak çıkardım merdivenleri
ben yaramazdım yaramaz
derme çatma mutfak ve odalar
çok da iyi sayılmaz
tozlu sokaklarda misketler vardı cebimde
yirmi bir oynardım dizlerimin üstünde
arkadaşlarım Mete Ahmet Topuz Hayrettin
olmasa da param elim hep arka cebimde
kaçınca topumuz Mısırlı’nın bahçesine
yalvarırdık saatlerce sahibine
Hacı Hakkı evinin camından bakardı
bir an önce gitsinler diye
açlık aklımızın ucundan geçmezdi
oyuna dalardık günün bitimine
Bızıklağaç atlardı caminin avlu duvarından
yoldan geçen amca “geberü, geberü” derdi
ekmek isterdik Tufan’dan
soluk soluğa getirirdi
beğenmezdik onu da
isterdik cevizlisini
ekmeği bölüşürdük kapıda
günümüz sokaklardaydı sokaklarda
yaramazdım yaramaz
eskilerin deyişiyle
ne kaşım kaldı yarılmayan ne alnım
gaziydim küçükten üç yara aldım
evim sokaktı sokak
uykuyu saymazsak…