Çocukluğuma bakış Şiiri - Akif Tütüncü

Çocukluğum
Ne misketlerim kaldı senden bana
Nede kayarken düşüp kanayan yaramı öpücüklerle saran
Babam
Bir annem kaldı
Oda seninle döküldü
Beyazladı saçları hayatının
Bir gemi geçti dört yüreğin omzunda
Ne kadarda kolay adımladılar yolları
Birkaç toprak birkaç dua
Atıverdiler çocukluğumu bir çukura
Şimdi eski bir odun sobasındaki çaydanlıkta
Demleniyorsun çocukluğum
Yalınayak koşturuyorsun
Zamanın dönülmezine
Ayakların üşüyor

Sanki geri gelecek gibi öpücükleri
Ayağını kanatıyorsun