Çocukluğum Ve Çocuğum Şiiri - Muhammed G ...

Geçen akşam çayımı demledim ve eski fotoğraf albümlerini karıştırmaya başladım. Her fotoğrafta yine o günlere gittim ve o anı yeniden yaşadım. Sıra bebeklik fotoğraflarına gelince içim bir hoş oldu. O günleri hatırlayamıyordum. Neler yapardım, ne yer ne içerdim, nasıl konuşurdum hiçbir şey bilmiyorum. Aklıma bir fikir geldi. Belki bir hayalden öteye geçemeyecekti ama düşünmesi bile eğlenceliydi.
Bir zaman makinesi yapsam içine binsem ve o günlere ışınlansam diye düşünmeye başladım…
Fotoğraflardaki mekanlarda yıllar öncesinde dolaşıyorum şimdi. Ben küçükken oturduğumuz evin önüne geldim. Evin bahçesinden bir çocuk sesi geliyor. Bahçenin kapısını açıyorum ve içeriye giriyorum. Yemyeşil çimleri çevreleyen rengarenk çiçekler arasında, ağaçların gölgesinde oyuncak arabamla oynuyorum. Gözlerim doluyor. Ona, yani çocukluk halime koşuyorum. Onu kollarımın arasına alıp sımsıkı sarıyorum. Defalarca öpüyor, kokluyorum kendimi. Kalbim delice çarpıyor, tarifi imkansız duygular içindeyim. Kendimi bu kadar sevdiğimi bilmiyordum…
Bu hayalden uyanınca aslında bunların imkansız olmadığını düşünmeye başladım. İleride benim de bir çocuğumun olabileceğini ve onu kendimden çok sevebileceğimi düşündüm ve o mutlu günleri beklemeye başladım...

Isparta, 2003