Çocukluğum Nerdesin? Şiiri - Ali Osman Y ...

Çocukluğum!
Hey benim emeklediğim,
Yürümeyi,koşmayı öğrendiğim,
O minnacık yıllarımdaki
Çocukluğum nerdesin?
Nereye sakladınız?
Benim çocukluğumu.

Oyun bahçelerinde oynayamadığım,
Arkadaşlarımla çember çevirip,
Topaç döndüremediğim,
Kafa karış oynayıp,
Cillilerimi şöyle çarpamadığım,
Çocukluğum! Nerdesin?

Sabah ezanında kalkarak,
Elmalık fırınına giderdim,
Tatar hamza’nın fırınından,
Tahta tepsiye sabahın o saatinde,
Mis kokulu tahanlı pidelerini,
Bir güzel sıralayarak,
Sokak aralarında yanık sesle,
Eskişehir unundan,
Yeni çıktı fırından,
Mis gibi tahanlı pideler,
Diye bağırarak satardım.

Okul saati geldiğinde,
Tahta çantamı sırtlayıp,
Bir koşu okuluma giderdim.

Akşam vakti okul bitince,
Bursa’nın o meşhur,
Kazan simidini,
Uzun bir sopaya dizerek,
Haniya akşam simidi,
Nidalarıyla satarak,
Kazandığım paralarla,
Sevinç içinde eve,
Annemin kollarına koşardım.

Fırıncımız bir tatardı,
Tekerlemeler öğretmişti bize,
‘’Bu tatar aptal tatar,kendi yapar,
Kendi yemez,el aleme satar’’
‘’Evet beyim,cebine merdivenle ineyim,
Şapkanın üstünde motosikletle döneyim’’
‘’Baylar bayanlar,kahvelerde,
Sandalyede oturanlar,
Alı alıverin,simitleri’’diyerek,
Şarkı söyler gibi,
Türkü çağırır gibi okurduk,
Tatar Hamza’nın öğrettiklerini.

İşte o günlerde yaşayamadığım,
Çocukluğum geldi aklıma birden,
Arıyorum çocukluğumu,
Acımasızca elimden alınmış,
Anıları bile bırakılmamış,
O Çocukluğumu aramaktayım.

Aranızda eğer bilen varsa,
Bir şekilde nerede olduğunu?
Bana haber verirmisiniz?
Çocukluğumu kucaklamak,
Öpüp koklamak,hasret gidermek,
Gecikmişte olsa şimdi,
Çocukluğumu yaşamak,
Yaşamak istiyorum.