Çocukluğum Müptezel Bekçileri

Ah Çocukluğum Müptezel Bekçileri.!

Biz Çocukluğumuzda, Kalem Almak İçin Evden Yirmi Kilometre Yürüyüp,
Kalem Fabrikasının Çöplüğünde
Bekçiye Yakalanmamak İçin,
Gizli Gizli Çöplükten Kalem Alıp Gelen Çoçuklardık,
Biz ürkek bir ceylan,
Bekçi abimizde aslan oluyordu zira kollardık aslandan kendimizi,
Çocukluğumuzda para denen kağıt yoktu cebimizde,
İlkokul bitince boya sandığıyla başladı yoldaşlığım anılarım,
Zira bir Müptezel bekçiyle daha kesişti yollarım,
Maltepe tren istasyonunda beklerdik sağolsun Abilerimiz, Ablalarımız boyatırdı ayakkabılarını,
İstasyon şefi istemezdi bizi,
Çocuklara pusu kurulur mu?
Kurdu müptezel gar şefi abimiz,
Aldı bir bir toplattı sandıkları, bir de okkalı bir tokat üstüne şairin dediği gibi birden çıktı karşımıza ne olduğunu anlamadık.
Depoya kitlemiş sandıkları ertesi gün çocuk aklıyla depodan sandıklar alınmalıydı 4, 5 arkadaş plan yaptık kilidi kırıp alacaktık,
Müptezel gar şefi abimiz kilidi takmamıştı kapı açık sandıklar bizi bekliyordu alıp çıktık.
Bize bir güzellik yapmış müptezel gar şefi abimiz.
Bit süre devam etti boya sandığıyla anılarım.
Şairin dediği gibi,
Gökyüzü gibi bir şey bu çocukluk,
Hiçbir yere gitmiyor.
#KerimKolcu