Çocukluğum Çıkageliyor Şiiri - Gülay Aruç

Avaz avaz bir bozacı
Tabanı sırtında sokaklara karışıyor
Kapının arkasında duruyorum
Davulcu eve girmesin diye
Bir sansar geçiyor karanlık caddelerden
Hep geçerdi zaten
Soğuk kış gecelerinde buzlar çözülüyor
Çocukluğum çıkageliyor.

Zehra'yı hatırlıyorum
Sis basmış anılarımdan
Annem bitlerini topluyor başak sarısı saçlarından
Sonra kaybolup gidiyor yaşlı bir adamla
Gülümseyip duruyor fotoğraflarımın arasında
Yıllar kuru yapraklarda çıtırdıyor
Çocukluğum çıkageliyor.

Keçi sütü alıyoruz Zeynep hanım'dan
Karpuz kabuğu götürüyoruz karşılığında
Hımhım Fatma kurşun döküyor bize
Reçel yapmak için gül topluyor Dürdane
Aklı fikri hala hayırsız adada
Deniz kenarında öylece bekliyor
Çocukluğum çıkageliyor.

Akşam ağır ağır kepenklerini indiriyor günün üstüne
Işıklar zayıflayıp kayboluyor seramik kaselerde
Gündöndüler çaresizce boynunu büküyor mevsime
Çilek dudaklı bir kız çocuğu tıklatıyor penceremi
Camlar tuz buz oluyor
Çocukluğum çıkageliyor.