Çocukluğum Şiiri - Ayşe Tosun

Okulların başladığı bu günlerde çocukluğum takılır gözlerime,
Gittiğim O yolları, taşlı sokaklar,
Uzak okulum gelir…
Bahçesi çitsiz,
İlk günüm, annemin minicik ellerimden tuttuğu,
Öğretmenimin başımı okşadığı,
Ön sıraya oturttuğu an…
Anacığımın sözlerini duyuyorum…
'Eve sen gelebilirsin' deyişini,
Yollardan korkmadan eve dönüşüm
Takılır gözlerime…

Şimdi bende öğretmenim…
Okulları gezen, öğretmen ve öğretmenle söyleşen…
Biliyorum onlarda da aynı heyecan
Anneler ve çocuklar okul bahçesinde…
Bekleyen, korkan…
Hayatlarını canlarını,
Teslim eden…
Çocuktan çok veli var bahçede…
Ağlayanda çok…

Üç çocuk büyüttüm,
Hep uğraştım,
Eteğinin boyu, çorabının rengi,
Saçı dağınık
Kim sever özgürlüğün engellenmesini,
Sıcacık sevgi varken bakışlarda…
Öfke, kızgınlık yüklü her sözcükte
Keşkeler dolu hayatlarda…
Bir ömür boyu sürecek; hoşgörü, sevgi, dostluk
Sıcak bir dokunuş yürekten ve içten sunulan…
Taşıyacaklarından fazla yük yüklenmese omuzlara,

Eğitimin yaşam boyu süreceği,
Gücün bilmi paylaşmada olduğu,
Hoşgörüyü, erdemi, farklı olmayı,
Göstersek canlara,

Kaldırsak ihata duvarlarını,
Koşarak gelseler okul bahçesine,
Yatıp yuvarlansalar çimlerde,
İp atlasalar, seksek oynasalar,
Dokuztaşla öğrenseler sayıları,
Toplamayı çıkarmayı,
Yazmayı toprağa adlarını,
Karıncaları inceleseler,
Güz gelende kasımpatı,
Sararan yaprakların kızıllığını,
Yağmurda ıslanmayı,korunmayı

İnsana sevgiyi,çiçeğe bakmayı, ağacı korumayı,
Ata’ya saygıyı,
Hayata güvenle bakmayı,
Cehalete karşı mücadeleyi,
Resmetsek minik yüreklere,

Oysa ben oynayarak gitmiştim okula…
Ne değişti?
Benim Anam onlardan az mı sevdi