Çocukluğum Şiiri - Serap Tepedelen

Durdurmak isterdim zamanı
Durdurabilmek mümkün olsaydı eğer
Hep o ince bacaklı,incecik bilekli
Saçları kısacık kesilmiş,erkek traşı
Hep o eski
Küçük kız olarak
Kalmak isterdim.

Mutluydum o zamanlar çünkü
Anam babam yanımdaydı
Düşüncelerim apaktı,
Duygularım deli dolu.

Nasıl da dert ederdim kendime
Nasıl da ağlardım geceleri
Niye kupkuru bir kızım diye
Gözyaşlarım kurumaz mıydı hiç?
Anlamsız mıydı ağlamalarım,
Tek şey vardı bildiğim
Yine de mutluydum.

Babam küçük bir memurdu
Ahşap,iki katlı evde geçti çocukluğum.
Tahta merdivenlerinden koştura koştura
İnerdim sabahları.
Bir oyun telaşıydı duyduğum
Sokakta oyun oynamanın zevki
Saklambaç,birdirbir,kovalambaç
Ne güzeldi!

Babam türküler mırıldanırdı çoğu kez
Sıcak,içten,titrekti sesi
Severdim babamı
Yaşamak kolay değildi oysa,
Yaşayabildik.
Bir uğraştı verdiğimiz
Çoluk çocuk
Yaşama karşı.

Kitap parası,defter parası
Giysilerimiz de söz konusu
Nasıl da başardı babam bunu,
Nasıl da öğrenebildi,
İncecik ip üstünde yürümeyi!
Cambaz misali.

Başardı.
Cebimizde harçlıklarımızla,
Yeni giysilerimizle
Ulaştırabildi,
Diploma ellerimizde.

Güzeldi çocukluğum,
Oysa,büyümeyi ben istemedim ki...

Sorunlar da büyüdü benimle beraber
Bir dağ gibi,
Ezildim
Gücüm yok şimdi.
Arıyorum babamın sımsıcak elini
Arıyorum geçmişi
Hani nerede?
Nerede pırıl pırıl umutlarım?
Nerede yaşama sevincim?
Bulamıyorum.

Zamana karşı verdiğimiz savaş
Ya yüz çizgileri
Mümkün mü silebilmek her birini
Mümkün mü yıllar öncesine dönebilmek?
Çağların ilerisinde bir gün
Anımsayacağım geçmişin o ince bileklisini
Kimbilir
Kimbilir,belki de bir zaman gelecek
Yazacağım,
Yaşamı,
Melodik bir tarzda
Tuşlara basacağım.

(1999,Bursa)