Çocukluğum Şiiri - Bestami Kurtuluş

çocukluğum oturur gecenin karşı köşesinde
ellerimde döndürülmemiş şimşir topaçlar
uçurulmamış uçurtmalar ve kırık bisikletim
yüzleşemediğim ilk korkuydu geride kalan
yüreğimin tahta perde tutsaklığında
gözlerime tuzlu yaşlar gibi dolar hasretim

yün yorgan sıcağında düşlerimle boğuşur
kan ter içinde keloğlanı küçücüklüğümün
pilli bebek kuklasıydı salya sümük ağlayan
ve bir paskalya yumurtasıydı masalda yuvarlanan

çocukluğum oturur gecenin karşı köşesinde
çatlak ellerinde çalınmamış sazlar
söylenmemiş türküler ve şiirlerim
balkonumda kuş cıvıltılarıydı her sabah
ve kuruekmek kırıntısı aldanışlarıma
hala güler dururlar
söz verip de dönmeyen serçelerim

çocukluğum oturur gecenin karşı köşesinde
terlik giymez kirli ayak seslerim
neşesiz pazarlarım ve akşamlarım
bir dilim baba ekmeğine katık
üç parça ana yüreği yediğim günler
boğazıma sığmayan kahvaltılarım
ne zaman otursa karşıma
oturur geceyarısı ağlarım