Çocukluğum Şiiri - İlhan Koruyucu

Çocukluğum
Dar sanılan geniş bir çevrede
Yaşayarak geçti çocukluğum.
O gün gibi hatırlarım
Arkadaşlarımla yaptığımız o telden oyuncakları
Yuvarladık doyasıya bayırdan aşağıya demir çemberimizi
Bayaramlarda mantar tabancalarıyla oynar
Ev ev dolaşıp şeker ve para toplardık,
Birde az verdi bu çok verdi diye mukayese ederdik.
Kır bahçelerinde annemin ekmek üzerine sürdüğü bir dilim ekmek,
Ne güzel de yerdik ve doyasıya gezer tad alırdık
Belki yoktu çok yeni oyuncaklarımız,
Ama paylaşmayı öğrenmiştik biz yoktan güzelce
Kitaplar arkadaşımız, büyükler rehberimiz
Saygı ve sevgi hep gönlümüzde vardı
Büyük tanır, küçük severdik öylece
Her çocuk gibi en güzel çocukluk belkide bizimdi...
Kelebekleri yakalamak için uğraşır
Uç böcek uç annem telli pabuç alacak derdik
Sapanı elimize alır o ova bu dağ dolaşırdık
Bazen üstümüzü kirletirdik her çocuk gibi
Bizim de hayalerimiz vardı büyümek büyümek
Adam olamak isterdik o günlerde
Hep büyüklere özenirdik
Ne gerek var diyeceğim şimdi
Sakın büyüme çocuğum
O mutlu dünyanda doyasıya yaşa
Aç kollarını bağır ben çocuğum de
Çocuğum ama kendim küçük dünyam büyük
Gelecek yarınları ben kuracağım
Sizden ileriye gideceğim
Hatalarımla, doğrularımla gelişeceğim
Benden sonraki kuşakları da ben yetiştireceğim
Bırakın diyeceğim kendi dünyamda kendi çocukluğumu yaşayayım.
İlhan KORUYUCU.