Çocukluğum Şiiri - Emre Soydan

Silmiyorum gözümün yaşını
Çocuğum daha ben
Beynimin içinde sahte oyunlar
Bir saklambaç dönüyor
Saklıyorlar geçmişimi benden
Çocuğum daha ben
Anlamam
Yarın kalkıp sabah rüzgarında
Misket oynayacam daha
Salçalı ekmek koyacam fikirlerimin arasına
Büyükler bişey konuşacak
Ben kafamı çevirecem
Çocuğum daha ben
Anlamam
Anladığım şey
Seherde kalkınca buz gibi yataktan
Annem yeni soba yakmış
Onun ardında ellerimi ısıtırım
Pencereden yağan karın peşinden
Daha ısınmadan
Camda buğulanır nefesim
Parmaklarımla şekil çizerim
Yok öyle kalkıp işe gitmek
Çocuğum daha ben
Yorulurum
Diğer çocuklar da yorulur
Yoksa kim dayanabilir zamanın kahrına
Fıtratına yazılan çocukluğun kaderini
Kim değiştirebilir
Çocuğum daha ben
11 yaşındayım
Dünyaya zamanın heybesinden bakarım
Korkulu gözlerle
Aldırmadan
Aldanmadan
Dürüstlüğüm bir su gibi berraktır
Çocuğum daha ben
Büyümeyi bekleyen bir taze fidan gibi
Beklerim
Günü gelir
Birileri gelir ışık tutar
Birileri gelir suyumu verir
Filizlenirim
Ve sonra bir bahar sabahı oynarken sararmış sakallarımla
Çocukluğumu hatırlayacam