Çocukluğum Şiiri - Emir Gedikli

Türlü lezzetlerle dolu bilirim çocukluğumu,
Bir masa örtüsü hatırlatır bana mutluluğumu,
Kararlar saf ve temiz, yüzde masum bir gülüş,
Şimdi karanlık maske ardı, kül gibi dökülüş.

Ne maden ne de kâğıt, paraya saf bir hayret.
Dakika geçmez ki o hayret unutulur, hayret!
Sımsıcacık hırkamın ruhumu ısıtması,
Bir avuççuk hüznümü annemin avutması.

Çocukluk, yelkensiz yola çıkmış bir tekne.
Büyüdükçe anlıyorsun ki liman beklemekte.
Çekmesem de küreği, itiyor beni rüzgâr.
Hatıratımda kaderimden derince bir iz var.

Sırtımda taşıdığım yük her sene artıyor.
Saflık değil, yüzümü günahlar kızartıyor.
Değişmeyen iki şey hayata dair bende;
Biri gözyaşım, diğeri gözlerimdeki perde.