Çocukluğum Şiiri - Görkem Tiryaki

Daha açmamış bir çiçek
Daha gün yüzü bile görememiş
Yağmuru beklerdim pencerede
Sanki güneşe nefret duyar gibi

Caddelerde sesim yankılanırdı
Çocukluk işte bağrış çağrış
Büyüklüğün hayalini kurardım o günlerde
Şimdi ise çocukluğun

Bu muydu hayatın dengesi
Karanlık yolda bir sokak lambası
Soğuk odalarda sıcak bir ten
İşte çocukluğum

Her şeye hevesle baktığım
Ama herşeyin bana uzak olduğu
Varlığın bize tövbekâr
Yokluğun platonik olduğu

Kimi sessiz duvarlarda saklanır sırlarım
Kimi kimsesizden bile kimsesiz
Ulu orta acılarımın haykırdığı
İşte çocukluğum