Biz çocukken;
Direnirdik büyümeye
Sahil kentlerinde.
Oysa zaman;
Dalgalar gibi gelip geçiyordu.
Uzaklarda yelkenlerini suya indirmiş
Gemilere bakar;
Düşlerimizi martılara kanat yapardık.
Biz çocukken;
Acı nedir bilmezdik
Karıncayı bile incitmezdik
Bir parça ekmek elimizde
Koşardık mahallenin sokaklarında
Biz çocukken;
Gökyüzü örtülürdü üzerimize
Yarım kalmış sevda anılarını
Anlamazdık
Sevda nedir?
Seven kimdir, sevilen kim?
Dinlerdik sadece
Koynumuzda yıldızlardan bir ordu
Biz çocukken;
Mayın tarlaları vardı (ki hala var)
Postal sesleri bölerdi
Uykumuzun en derin yerini
Güneş bir doğsa
Karanlığın üzerine der;
Şafağı beklerdik umutla
Biz çocukken;
Kardeşti hüzünlerimiz
Hüzünleri körebe yapar
Bir güzel dalga geçerdik
Biz çocukken;
Savaş vardı dünyanın bir yerinde
Bizde de savaş vardı
Böbürlenirdik
Oysa onların savaşı bir katliam
Bizim savaş
Barış dolu bir yürekti
Ve şimdi büyüdük
Hayatı gördük, sevdayı anladık
Keşke hep çocuk kalsaydık…
Kayıt Tarihi : 10.8.2005 10:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yelkovanla akrebin
ne çok benzemeye başlamışsa
maymun ellerine
senin bebek ellerin
o kadar büyümüşsün demektir
büyüyen insanlığın değil
büyümek hergün biraz
insanlığından yemektir
büyüyen insanin sadece gövdesi..hayallerimiz, insanligimiz, yüregimiz ögütülüyor zaman denen degirmen tarafindan...güzel bir siir.basarilarin devamini diliyorum
içtendi şiir
kutlarım
saygılar
TÜM YORUMLAR (3)