Çocukluğum Şiiri - Ümit Dede

Sigara kâğıtları bütün mahallelerde geçen tek para

birimim.

Tabii ki “Camel” dir en çok sevdiğim.

Yağmur yolları çamur yapmıştı.

Kapı eşiğinde olmalı tek renk yeşil-siyah naylon

çizmelerim.

Aaa, her yer bembeyaz olmuş!

Buzdolabına bakayım.

Bir havuç lazım bana, iki de zeytin.

Kardan adama benden daha çok yakışır ki atkım,

berem ve de

eldivenlerim.

Hey, durdurun eskiciyi, daha fazla uzaklaşmasın!

Paslanmış mıdır acaba toprağın altındaki çivilerim?

Babama almak istediğim kaplumbağa arabaya

yetebilecek mi kumbaramdaki paralarım?

Anne bak, bunlar benim bilyelerim.

Sizden sonraki en değerli mücevherlerim.

Güneş batıyor, hava da karardı iyice.

Kendime sözüm var:

Sadece bir oyunluk saklambaç oynayacağım

arkadaşlarım.

Lütfen bana darılmayın.

Hemen bulabilin beni. Yormayayım ailemi.

''Pışo”lar uçuruyorum baharın ilk günleri.

Her çocuğun rüyasında dolaşan iki tekerlekli bir

direksiyon gibi.

Bisiklettir benim de çocukluğumun en çocukça dileği.

(Homeros'un Etekleri)