Çocukluğum Şiiri - Şükrü Kırış

Ben çocukluğumu bilirim
Yırtılan ayakkabıdan ıslanmış o ayakları,
Çatır çatır yanan sobaya uzatırdım.
Bazen, o kadar çok derin üşürüm ki
Kızgın sobadan Ayağım yanardı.
Ben çocukluğumu bilirim
Mahalle arasında o karanlıklarda saklanırdık biz
Bazen, karanlıktan ağlayarak Anne diyenler olurdu.
Ufaktık henüz, Canavar diye korkutan Aile fertlerimizi bilirim.
Halının üstüne uzanmış bir hal
Saatlerce süren diziyi izlemekle geçerdi zamanımız
Ben çocukluğumu bilirim
Şişe kapağını çalıya Çakardık yarışma yapmak için
O zamanlar güler, kelebekler uçuverirdi içimizde
Şimdi büyüdüm,sadece hatırlıyorum o anları
Ama tekrar çocuk olsam
İtirazım olmaz üstadım
Peki ya sen o kelebek kanatlı çocukluğuna dönmek istemez misin tekrardan?
Ben isterim çünkü; Ben sadece çocukluğumu bilirim....