Çocukluğum Şiiri - Nedim Nihal

Gözlerimden akan yaşı görüyor musun ey sevdalı kamer,
Gözyaşlarım bihûşum devam edecek ölmezsem eğer,
Bir elhân-ı garip kulağıma girdiği gibi beni ağlattı,
Bir elhân-ı garip ki bana eski günleri hatırlattı,
Kamerin odama vurduğu pertev-i bihûş seni aydınlattı
Bu mazideki ses birden bire mutluluğu hatırlattı...
Her tınısından her zerresinde beni ağlatıyor..
Gözlerim bu şarkıyla nihan ufka dalıyor,
Umutsuzluğun, yalnılzlığın şekil bulmuş bu hali
Bu melodiyi dinledikçe gözümden yaşlar akıtıyor...
Aklıma huzur dolu çocukluğum geliyor,
Akrabalar, huzurlu ortamlar ve bendeki felâh,
Şimdi kendime bakıp diyorum ki eyvah...
Ben yandım nasıl anlamadım...
Bazenleri de bu yangınla dışarı bakıyorum ki ah...
Penceremden gördüğüm mutlu çocuklara bakıyorum
Mutlu gülüşlerini, sevgi dolu yüzlerini izliyorum,
Birkaç saniyeliğine kendi çocukluğuma dönüyorum...
Eski günler, gelmez günler çocukluğum...

Bu melodi, bu bitmez şarkı, benim çocukluğum sanki
Ve tekrar tekrar dinlediğimde inan ki,
Artık gözlerimden safi kanlar akıyor,
Mahvolan hayatım, tekrar düzelir belki,
Birkaç saniye, bir hüzünlü melodi,
Bu elhân-ı garip ki,
Gözleri nihan ufka daldırıyor,
Kalpleri maziye geri sokuyor,
Eskiyen hatıraları geri getiriyor,
Gözlerimden yaşları eksik etmiyor...

Sevdalı kamer, sen de bu şarkıyı duyar mısın,
Elbet ki duymuşsundur, lakin hatırlar mısın,
Bu kimsesizlikten sana yazdığım şiirler,
Aklımdaki hatıraları, bu şarkıyla anar mısın...

Bana ara sıra kendimi hatırlat kamer,
Bana unuttuğum çocukluğumu göster,
Bu melodi bana çocukluğumu gösterdi,
Sen onu yanıma getir, ey sevdalı kamer