Çocukluğum Şiiri - Ömer Gümüşoğlu

Dünyaya merhabam aşkla oldu;
Kilitlenmiş bedeni aşkla açtılar.
Ruhuma hayalini sardılar.
İlk ağlamam kısaydı;
Gözlerimden düşen sendin.
Sarıldım içine.
Giydirdiler benliğimi.
Zamana şahittim,
Zamanına aittim.
Kıskanıyordum sana sahip olan zamanı.
Gözlerinde doğmayı bekliyordu hislerim,
Ellerinde masum gülüşlerim.

Ve çocukluğum,
Az mı battaniyelere sarıldı sen sıcaklığıyla.
Umut tuttu sevdalarım,
Sımsıkı.
Bırakmamakta.
Bırakamamakta.
Üşümek sadece gözlerine,
Üşüşmek gerekirdi nefesine.
İçine çekmek.
Sevdaya renk yazdım içimde,
Boyadım aşkı kalbine.
Mısralar bir ömürdü ben de.
Üşüdüm.
Ve sıcaklığın,
Sımsıkı.
Hayalimde.

Umuttan parçacıklar,
Hayalden kırıntılar.
Koleksiyon yaptım düşlerimde.
Sevdam sensiz kalmasın diye.
Sustum.
Sarıldım battaniyeme sonra.
Çocukluğum.
Annem.
Yelkovanlar topladım bahara özel,
Zamana sığındım.
Zamansızdı yaptıklarım.
Sensizdim,
Zaman tanıyamazdım.
Bekleyemezdim.
Ve sarıldım denizlere.
Dalgalarda düşündüm seni.
Vurdukça sahile heveslerim,
Kalbini titrettim hayalimde.
İşte çocukluğum,
Sımsıkı.
Sen ümidiyle çizilmiş,
Hayatın gerçekliği,
Aşkın kendisi,
Yaşamın hayaliyle dolu bir tabloydu.