Çocukluğum Şiiri - Hakan Çetingül

ey ! geçmişin penceresinden bakan çocukluğum,
sen, sokak aralarında oynadığım tek kale maçım,
sen, uçuramadığım uçurtmam ve
çeviremediğim topacım,
sen,neşeyle oynadığım,
körebem,saklambacım
ve sen cebimdeki harçlıkla
bayram yerine koşarken bir hevesle,
aldığım her nefeste,
genzime kaçan, leblebi tozum,
ve bitmesin diye
yudum yudum içtiğim gazozum.
rengarenk misketim,
karne hediyesi ,bisikletim ...
anamın,kömür sobasında
kızarttığı ekmek gibi,
halâ ,tadı damağımda,
yahut damarımda,
hatta şuramda, sol yanımda,
hem uzak, hem de yakın...
bir daha gelirsem dünyaya;
ne olur beni, çocuk bırakın !