Çocukluğum Şiiri - Ferhat Arıkan

Benim küçükken boya sandığım vardı omzumda
Bir bisiklet süremedim çocukluğumda
İçimde bir ukde kaldımı hiç bilmiyorum
Çocukları sevmeyenleri bende sevmiyorum
Yaşlı bir teyzemiz vardı ismi zübeyde
Şefkat ve merhamet vardı gözlerinde
Ebu hureyre gibi kedileri çok severdi
Oda kedilerin annesi ümmü hureyreydi
Sübhanekeyi okuyamamıştım dövmüştü öğretmenim
Sonra bütün dua ve sureleri ezberledim
İyi insan olmak için cami cami gezerdim
Ne çocuk oldum nede iyi bir insan olabildim
Evimizin yanında topraktan bir saha vardı
Çocuklar oralarda hep top oynardı
Kimi acıkınca evine koşardı
Kiminin omzunda boya sandığı
Yürürdü bilinmez kurtlar sofrasına
Domates ekmek yerdik acıkınca
Ben 11 yaşında tanıştım fabrikayla
Sesimi çıkaramazdım ustam vurduğunda
Her şeyi onlar bilir onlar öğretirdi
Hem severler hem döverlerdi
Yine aynı pislik bir dünya kirlenmiş ruhlar
Kirlenen ruhların yanında kirleniyordu çocuklar
Hem fabrika hem okul liseyi zor bitirdim
Aslında okumayı çok seven biriydim
Ne olacaksın denilince boş verirdim
Sahi sen ne olmak isterdin
Hayatta kendi payına ne bekledin
Ortaokulda sevdiğim bir kız vardı
Benden bir üst sınıftaydı
Hafif kızıl saçlı gözleri elaydı
Ama o hiç bana bakmazdı
Çok utanırdım herkesten ve her şeyden
İnsan utanır mı hiç kendinden
Çocuktum işte söyleyemediğim hüzünlerim
Anlatılmaz duygular geçerdi yüreğimden
Hatırladıkça çocukluğumu buğulanıyor gözlerim
Herkes koşuyor bir yerlere dünya karanlık
Bunca sene ne zaman geçti anlamadık
Hiç bir zaman deli coş biri olamadım
Her şeyden herkesten çok korkardım
Yıllar öyle böyle geçti gitti
Kimi sevdiğini söyledi kimi yüreğinde gizledi
Aslında bakma böyle iyilik yapıldığına
Herşey gösteriş kimse yapmıyor iyilik falanda
Şimdi bir fabrikada vardiyalı çalışıyorum
Evim kira kıt kanaat şükürle yaşıyorum
Değişen hiç bir şey olmadı bu hayatta
Fakir aç zengin bir eli yağda diğeri balda
Fakir edebiyatı yapıyorlar televizyonlarda her gün
Camilerde hocalar bağırıyor israf etmeyin şükredin
Zaten çocukken gezdiğim camiler şimdi uzakta
Bıraktım artık namazı gitmiyorum ne cumada ne bayramda
İnsanları aşağılamayı bırakın artık
Yüzünüz temiz görünsede içiniz karanlık
Herkesi köleleştirip kendinize ettiniz muhtaç
Adaletli olsaydınız kimse kalmazdı aç
Bırakın bu sahte kurduğunuz dini imanı
Kirletmeyin kendiniz gibi masum çocukları
Fazla uzatmak istemiyorum aslında her şey aynı
Geçmişten bu yana sadece hüzün ve gözyaşı kaldı
Baksana geç olmuş okunuyor akşam ezanı
Sende kıl namazını yarım bırakma duanı
Çocuklara dua et duanda benide unutma
Daha büyüyemedim bende çocuğum hala
Otuz yedi sene daha neler var böyle gelip geçecek
Bugün gülemeyen çocuklar yarın gökyüzünden gülecek