Yorma dünya yorma yeter
Kundağımı arar oldum
Sızlar içim yanar tüter
Kundağımı arar oldum
Umut yokmu doğan günde
Esiyorsun aynı yönde
Çocuk kalsam keşke bende
Kundağımı arar oldum
Ağıstosta yaktın sinem
Güze döndün üşür çenem
Bitmez senle benim çilem
Kundağımı arar oldum
Daha gençtim saçım yoldun
Nere gitsem beni buldun
Büyüdükce düşman oldun
Kundağımı arar oldum
Tatlı ekmek böldürmesin
Cellat desem öldürmesin
Şu yüzümü güldürmesin
Kundağımı arar oldum
Kırık kalem ettin beni
Nice kullar çekti seni
Barışmıştım yeni yeni
Kundağımı arar oldum
Kayıt Tarihi : 7.5.2019 10:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Karakaya 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/05/07/cocuklugum-359.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!