Çocukluğum Şiiri - Ruşen Işık

Alnıma bir yazgı çiziyorum,
Umulmadık bir yaşam eşiğinde
Durmuşum gibi sırlara açılan kapının önünde,
Başıma gelmişleri önceden izliyorum.

Çocuklukta kırılan bir vazo,
Dağılan suçlar etrafa,
Oyundan atılmış bir çocuk mahzunluğu,
Yıldızın kayması, birinin ölmesi,
Yüzmenin yasak derelerde öğrenilmesi,
Ölü çocuklara kolluk gerekir mi?

Yanağıma bir tokat çiziyorum,
Babamın eliyle, büyük ve etli
Bir meyvenin çürümesi gibi,
Kararıyor umut, kimsenin duası olamıyorum,
Çocuklarını öldüren babalar sevilir mi?

Sırtıma bir yük çiziyorum,
Kadim bir tüccarın pazarladığı,
Agorasında haykırışlarını eksiğimin,
Şehrime alınmıyor cüzzamlı bekleyişler,
Gidip de dönmeyenlerin hasreti,
Kendini tamamlayamayan bir ruh özlenir mi?

Dünyama bir bahar çiziyorum,
Hani şu çok beklenileninden,
Birden renkleniyor sularım,
İçimde bir leylek uçuyor,
Bir karınca diğerine bir şeyler fısıldıyor,
Bir tohum düşüyor toprağa,
Bir kız çocuğunun elinden…

Dünyaya gönül gözüyle bakıyor bir gezgin