Azığımız çantamızda,
Oniki onüç yaşlarında.
Oğlak kuzu otlatırdık,
Köyümüzün dağlarında.
Köyümüzün sadeliği,
Dedikodu bilmezlerdi.
Saygı sevgi hep vardı.
Bin dokuz yüz altmış üçte.
Köyüm diye demiyorum.
Yaptıkları işler temiz,
Kavga gürültü olmazdı
Sevecendi insanları.
Annemizle babamızla
Deli dolu güzel yıllar.
Mazide kaldı hatıra,
Çocukluk dünyamızda!
Bozkurt küçük bir çocuktu,
İlkokulu bitirmişti!
O yılların temaşası,
Dillere destan, güzeldi!
Kayıt Tarihi : 5.1.2019 22:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Güncelleme tarihi:07.01.2019 Memleketim Doğanşehir- Karaterzi mahallemizde geçen çocukluğuma ithafen yazılmış manzum bir hikayedir!
![İbrahim Bozkurt](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/01/05/cocuklugum-349.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!