Çocukluğum Şiiri - Zeynel Abidin Güven

Çocukken
Pembeydi hayallerim
Bembeyazdı düşlerim
Büyüyünce
Hayallerimin grileştiğini
Anladım
Simsiyah olan düşlerime
Hıçkırarak ağladım.

Çocukken
Kutsal sevdaları
Ölümsüz aşkları okurdum
Masallarda romanlarda.
Büyüyünce
Ne aşkların
Ne sevdaların
Satıldığını gördüm
Sarhoşların tünediği masalarda.
Hayatın nasıl kahpe
İnsanların ne kadar alçak
Olduğunu anladım
O kutsal sevdalara
Aldatılan sevdalılara
Hıçkırarak ağladım.

Çocukken
Şerefe, itibara
Verilen değeri
Gördüm imrendim
Büyüyünce
Paranın, pulun
Şereften, itibardan
Hatta ar dan, namustan
Büyük olduğunu gördüm
İnsanlığımdan iğrendim.

Şimdi tüm hayallerimi
Ümitlerimi
Aşklarımı
Sevdalarımı,
Aldım avuçlarıma
Yanıp ağlıyorum
Çocukluğuma.