Çocukluğum Şiiri - Raşit Evşen

ÇOCUKLUĞUM
Anamın dikiverdiği çaput topumu
Babamın sığırların tüyünden yapıverdiği
Kıl topumu koyarken torbama
Yan gözle izliyordum anamın seleye yönelişini
Elindeki ekmekle seleyi devirişini
Elindeki tahta kaşığı süt leğenine daldırdıysa
Biliyorum o sütün üstündeki kaymak
O gün benim ekmeğimde
Oğlum sığırları gütmeye gidecek diye.
Kaymaklı ekmeği koyarken çevgelli torbama
Sırtıma taktım mı torbayı
Gön çarığımı da ayağıma giydim mi
Kürt ağacından değneğim vardı
Gittiğim yerde dirik dirik oynayacak
Tosmaçlı kayrak da oynayacak arkadaşlarım varsa
O gün akşam çabuk olurdu.
Yalnız gön çarığım kuruduğunda
Ayağımı çok sıkardı koşamazdım
Onun için çokcası ebe ben olurdum.
Başka oyun bilmezdik o gün
Kıl topum çaput topum bir işe yaramazdı
Sığırları böğelek tutuncaya kadar oyunumuz sürerdi
Çatalolukda Çakırların çayırda.
İşte o zor zamanımızdı
Benim yan boynuzlu öküz
Çok uzaklara kaçardı böğelekten
Onu bulamazdım çoğunlukla kaybolurdu.
Birgün Göçükte çadırımız vardı
Ben oğlaklarla sığırları güderdim.
Gene böğelek tutunca
Benim yan boynuzlu öküz gene kayıp.
Oğlakları ağıla kapatıp
Sığırları da bağladıktan sonra
Küçük kardeşimi de çadıra kapatıp
Koşarcasına ağlaya ağlaya
Doğru köydeki evimin yoluna.
Anam da
Koca kirazdan kiraz toplamışmış o gün
Hele bir karnını doyur bakalım demişti de
Henüz önüme sofra kurmuştu.
O sıra eve gelen ağabeyim
Eve geldiğime kızınca
Birkaç tokat atınca bana
Eve geldiğime bin pişman….
Sofrayı ve bir sepet kirazı bırakarak
Koşa koşa ağlaya ağlaya
Nasıl vardım bilmiyorum çadırıma.
Her aklıma gelişinde
O sofra ve kiraz sepetini
Görür gibi oluyorum
Hala duruyor hayatta.
RAŞİT EVŞEN