Çocukluğum Şiiri - Gürkan Aydın 2

Buğday başakları salınırken rüzgarın esintisinde
Ne güzel bir görüntü verirler huşu içinde
Ruhumu alıp götürürler yıllar öncesine
Çocukluğum aklıma gelir sisler içerisinde

Mahalle bakkalı Ahmet ağabey tüm sevimliğiyle
Canlandı gözümün önünde birden bire
Yaklaşırdı yanıma tüm babacanlığıyla
Sıkardı yanaklarımı sevgiyle acımazsızca

Sakin sokağımızın güzel mektebi
Mektebin içindeki o ağaçlı bahçesi
Sapan atardık kuşlarına çocukluk işte
Sonra da pişirir yerdik kendimizce

Çamurlarında müselles oynardık
Saplardık bıçağı karnına hiç acımazdık
Çekerdik çizgileri sıra sıra
Atardık bıçağı tam ortasına

Dizerdik misketleri sıra sıra
Atardık minik topları uzaktan vurmacasına
Toplardık ganimeti vurdukça baştan sona
Bazen de yalardık avucumuzu boşuna

Adı gibi sevgi dolu bir sokaktı
Herkes dost, kardeş ve arkadaştı
Tanıdım orada ilk gerçek aşkı
Komşumuzun kızı Melahat’tı

Top oynardık asfalt yollarında
Meşin topu giydirirdik iç içe
Taşlar koyardık kale niyetine
Ne sevinirdik gol atınca biz bize

Düşer, kalkardık acılar içinde
Yaralarımız kabuk bağlardı bir biçimde
Hala izini taşırım dizimde
Mutlu da yaşanırmış acılar sevince, sevilince

Tornetler yapardık kendi icadımız
Yoktu ki bisiklet alacak paramız
Yarışırdık birbirimizle, peşimizde rüzgarlarımız
Ne güzeldi o günler, çocukluk hatıralarımız…

Gürkan AYDIN