Çocukluğum Şiiri - Mehmet Erkan Öztürk

Küçük günahsız bir güvercindim ben,
Kaybolan,
Annesini arayan.
Ne annemi bulabildim,
Ne kendimi.
Annemi aradım,
Kendimi kaybettim.
Öttükçe kayboldum,
Sustukça kör oldum.
Yine aradım,
Karanlıklar içinde aydınlandım.
Aydınlandıkça kaybettim.
Kaybettikçe aradım.
'Annem' dedim öttüm.
Yorulmadan.
Kısıldı sesim.
Sonra lal oldum.

Talihimdi beni vuran kanatlarımdan,
Hiç acımadı canım,
Artık günahkardım.
Öldüm.

Oradaydı
Annem,
Çocukluğum,
Kanatlarım...