hırpalanmış bir umuttu oysa çocukluğum
sevgiye aç insanlığa muhtac
gözlerimin yorgunluğu zihniyetime kefendir adam bu yüzden;
yorgunluğumu taşıyamaz bedenim
gecenin ayazında tütün kokulu ellerim kalem peşinde
yazmıyor yazdırmıyor sensizliğin
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Birilerini çocukluklar da bıraksak ta, İÇİMİZDEKİ ÇOCUĞU yaşatmalıyız.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta