Çocukluğum Şiiri - Gülcan Güven

Ne vakit sarı bir kaydırak görsem,
Bir masal,bir oyun sarar ruhumu.
Neler haykırır kim bilir,dinlesem,
Düşlerimde unuttuğum çocukluğumu!

Ne vakit gökyüzüne baksam,dalar giderim,
Uçurtmam gelir gözlerimin önüne,masmavi...
Ve düştüğümde kan içinde kalan dizlerim,
Gökyüzü körükler özlemimi...

Kapatsam gözlerimi,bir pamuk şekerci bağırır,
Pespembe şekerleri çeler aklımı.
İçimdeki çocuk hasretle kıvranır,
Artar gözlerimdeki masum ışıltı.

Bayramları hatırlarım sonra,
Topladığım şekerler gelir önüne gözlerimin.
Büyüdüğüme inanamam,söverim yıllara,
Tadı damağımda kalmıştır evciliklerimin!

Koşuşturmaların arasında kaybolmuşken,
Ne çabuk akıp geçiyor zaman.
Birkaç yıl sonrasını hayal ederken,
Büyüyünce küçüklüğünü arıyor insan!