Çocukluğum Şiiri - Hülya Altun

Mahalle duvarlarında
Kan kırmızı yazılarda kaldı çocukluğum.

Barikatlarda çekilen halaylarda,
Lastik alevinde kararan yüzlerin
İsli güleçliğinde.
Kahramanlık türkülü radyolarda,
Elleri silahlı asker ağabeyli yollarda,
Ve,
Sürgüne giden öğretmenimin
çakmak çakmak gözlerinde kaldı çocukluğum.

Geceyi sevemedim hala.
Hele sabahın dördü.
Sabahın dördü silah demekti,
On bir yıllık körpe bedenime doğrulan.
Sabahın dördü…
Babamın eli yüzü kan.
Sabahın dördü anamın göz yaşı.
Ve sabahın dördü
Ağabeyimin kanı hücrede akan.

Ama…
Bilirim bir ben değilim,
Çocukluğu 12 Eylül Seksen’de kaybolan.