Çocukluğum Şiiri - Ömer Geçdoğan

Koyu bir karanlıkta, vuruldu çocukluğum
Sanma ki yanan benim, kül olmuş çocukluğum

Birkaç tekerlemenin, arasına karışıp
Var iken birdenbire, yok olmuş çocukluğum

Kalbimin ortasında, ağlıyor şimdi devler
Anladım ki umarsız, savrulmuş çocukluğum

Masal perilerinden, arta kalan ne var ki
Anka kuşuna binip, kaybolmuş çocukluğum

Ne iyiler kazanmış, ne kötüler kaybetmiş
Tılsımıyla cadının, dönüşmüş çocukluğum

Bir perili güzele, kaptırdığım kalbimi
Kapkara bir mendille, kirletmiş çocukluğum

Açık bir kapıdayım, bekliyorum yıllardır
Sessizce Kâf Dağı’na, çekilmiş çocukluğum

Gökten düşen üç elmam, ulaşmamış menzile
Kötüler diyarında, hiç olmuş çocukluğum.