Çocukluğum Şiiri - Mehmet Raşit Er

Çocukluğum

Muş’ta çarşı başındayım.
Küçük küçük dükkanlar dizilmiş yan yana.
İki üç tarihi han…
Ve eskimiş bir hamam.
Ulu Camîi tûm direngenliğiyle duruyor karşımda.
Hiç bir fire vermeden zamana…
Ancak Kiliseler, Dêrler yıkılmıştır çoktan.
Geride kalanlar artık harabedir bakımsızlıktan.

Derken düşmüşüm bile yola..!
Mahallenin dar sokaklarına…
Toz toprağa karıştım…
Yıkık yarık eski kerpiç evlerin arasından yol alıyorum.
Kale’ye doğru…

Yaklaştıkça çocukluğumun mahallesine,
çocukluğum ete kemiğe börünüyor bende.
Karşıma dikilip duruyor kocaman yüreğiyle.
Çocukluğum…
Utangaç gülüşlerim..
Boya sandığım…
Ve büyük adam tavırlarım.
Canlanıyor bir anda gözümün önünde.
Keçi yolunu aşıp varıyorum çocukluğumun başkentine.
Anlatılmaz duygular doluşurken içime…,
çocukluğum tutuyor ellerimden…
Elleri boyalıdır çocukluğumun…
Dağlara sevdalı…
Muş ovasının tütün kokan yüreğinde.

İmkansız düşlerin başkentidir Kale sokakları çocuklar için.
Rengi soluk siyah önlükler…
Metrelerce yağan kardır çocukluk orada.
Muş’a varan her yol direkt iner çocukluğuma.
Çocukluk en güzel şeydir Muş’ta…

Tüm yıldızlar Bilêcan dağına doğru kayar Muş’ta…
Toprak, çamur olur…
Çamur oyuncaktır çocuklukta.
Dallar şemsiye…
Çalılar, uçurtmadır Kale sokaklarında.
Sonbahar da kelem kokusu sarar tarlalarını Muş’un.
Ve çocukluk çok çabuk geçer…
Zaman acımasız..!

Sert olur Muş’un havası.
Elleri çatlar çocukların kışın ortası.
Kar, tipi, çamur, deryası…
Nemruda servalıdır zalimdir Muş’un fırtınası.
Çocukluğum biter…
Küçülüp gelip gizlenir içime.
Bıyıklarım dertlenir…
Kedere düşer bu adam.
Kale mahallesinden ayrılır düşler.
Vakit daha çok erken.
Zaman çok ama çok acımasızdır Muş’ta..!

Şiir:mehmet raşit er