Çocukluğum Şiiri - Erhan Yurtsever

Ne zaman dönsem çocukluğuma
Aklıma minicik çiçekler gelir
Önümde tur atan arkadaşlarım
Başımda dolanan kelebek gelir

Ne zaman dönsem çocukluğuma
Bir gariplik çöker içime birden
İçinde neler var açsam kutuyu
Bütün oyuncaklar hep o devirden

Can'ın evinden gelir ayak sesleri
Beni mi çağırıyor ağaç altına
Elinde tereyağlı ekmek dilimi
Sanki atlamışta uçar atına

Ne zaman dönsem çocukluğuma
Oynanan oyunlar hep bellidir
Aman sokulmayalım sakın yanına
Ermanın annesi çok sinirlidir

Vazgeçilmez idi o hoş bilyeler
Işıl ışıl parıldar tatlı rüyalar
Camdan birer sihir küresi onlar
İçlerinde yüzer minik dünyalar

Ne zaman dönsem çocukluğuma
Erik ağaçta kral, çiçek kokar nar
Amcanın insafı hiç yoktur amma
Kocaman elinde kara sopa var

Akşama dönersin bir suçlu gibi
Üstünde sokağın her türlü kiri
Düğmelerin durumu ilan ediyor
İlki yere düşmüş, sallanmış biri

Masalın dünyası hep hayalimde
Anneciğim duyamaz ki sesimi
Yatakta dört dönüp dururum ama
Uçarak kurtarırım prensesimi

Ne zaman dönsem çocukluğuma
Başımda eskinin o sarhoşluğu
Bitirmiş herşeyi ben koca çocuk
Yokolmuyor içimde onun boşluğu