Küçücük bahçemizde, tek katlı evimiz vardı.
Şehirden alabildiğine uzak, çok uzaktaydı.
Her taraf kızıl çamurdu, önünde patika yollar.
Ne su ne elektrik vardı, ne de yakındı okullar.
Annem bahçede, her pazar çamaşır yıkardı
Kız kardeşlerim çil yavrusu gibi dağılır,kaçardı..
Ellerim soğukta şişerdi, depodan su taşımaktan.
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Maaşallah. hepsini yaşamış biri olarak o günlere döndüm sayenizde.
Başarılı. Tebrikler
Tşk ederim Ömer kardeşim..
O zamanlar ancak bu kadar güzel ve manidar annatılarak hissettirilebilirdi... Eline sağlık babacım, gözlerim doldu. Seninle gurur duyuyoruz
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta