Ne güzeldi o yıllar.
Topaç döndürüp, misket oynadığım.
Mahalledeki çocuklarla
Tek kale maç yaptığım…
Ahh… o güzel yıllar, çocukluğum.
Kırıldığı zaman en sevdiğim oyuncağım,
Ortalığı yıkıp ağladığım,
Ama bir horoz şekerine de kandığım,
Ahh… o güzel yıllar, çocukluğum.
Bayram olunca,
Uyuyamazdım sabaha kadar.
Bayramlıklarım eşlik ederdi bana.
Ve sabah olduğunda,
Büyük bir heyecanla giyerdim onları.
Büyük bir heyecanla giderdim el öpmeye.
Ve o aynı heyecan toplatırdı şekerleri bana.
Sabahtan akşama kadar,
Yorulmadan dolaşır dururdum.
Ahh… o güzel yıllar, çocukluğum.
“Bir gün ben de büyüyeceğim,
Kocaman adam olacağım” derdim.
Ama kocaman adamların,
Kocaman dertleri olduğunu bilmezdim.
Bilmezdim kocaman bir adam olduğumda
“Keşke hep çocuk olsam,
Keşke dönebilsem o yıllara” diyeceğimi.
Her şey daha güzeldi o yıllarda.
Daha içten, daha samimiydi.
Şimdi ise kocaman bir adamım.
Yaşamın bütün yükü omuzlarımda
Hayat sanki kör düğüm,
Ahh…o güzel yıllar, çocukluğum.
Kayıt Tarihi : 24.9.2011 04:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (4)