Dar bir sokakta geçti
Dar çerçeveli,
Dar bir evde…
El bilmezdi kederimizi,
Dilimiz söylemez.
Küçüktük,
Minicik odamızın
Taze alevlerle yanan
Sobasına üşüşürdük.
İçin için yanar tutuşurduk.
Ve uyurduk.
Bilmediğimiz diyarların
Işıl ışıl caddelerinde, süslü vitrinlerinde
Gezer gezer dururduk.
Uyandık bir gün
O diyarı bulduk
Deniz avucumuzdaydı
Gökyüzü soluğumuzda.
Kederimizi bilmez kimsecikler hala
Ama
Mutluluk
Ne bugünümüzde
Ne yarınımızda…
FİLİZ ÖZKILIÇ
Kayıt Tarihi : 29.5.2011 23:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Filiz Özkılıç](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/05/29/cocuklugum-241.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!