Çocukluğum... Şiiri - Hekim Serhat

Düş dünyam bir çocuk saflığı
Ellerim çatlamış dudaklarım
Bir şubat soğuğunda
Üstüm başım yırtık
Yamalı çorabım
Parmaklarım donmuş

Elli sopalı babam
Annem sinmiş arkasına sobanın
Gözleri uykulu çaresiz timsali
Çocukluğumun aç halı
Özgürlüğe muhtaç halı

Bir trajik hikâye halkımın
Zulmün çeperine kala kalmış
Hep yalnız ve çaresiz
Sinmiş bir köşeye
Benzer anneme

Titrek bir yürek gibi
Sönmüş kule benzer
Bazen alıp götürmüş
Sam yeline savrulmuş

Bazen şimal rüzgârı
Bazen karayele
Bazen borana
Bazen de fırtınaya tutulmuş
Direnmiş yürekle
İnançla
Sevda özleminde kavrulmuş

Bazen de yıkılmış
Virane olmuş
Aç kalmış susuz gezmiş
Özgürlüğe muhtaç kalmış

Ahh benim karma karışık duygularım
Çırıl çıplak fikirlerim
Muamma olmuş hayallerim
Çözümü olmayan bir denklem gibi
Hep aç ve susuz
Özgürlüğe muhtaç kalmış

Köyümün harabelerine benzer
Çocukluğumun düşlerine
Silik ve tanımsız
Yavaş yavaş kaybolup verir

Unutulmaz bir kırık dökük
Hayallerinin ardında yazmak
Yazmak hem de acemice
Olsun yazılmalı silikte olsa
Yürek yakan bir strana
İlmik ilmik işlenmeye benzer

Kimsesiz kalmış vadileri ülkemin
Yamaçları ölü sessizliğine borunmuş
Görülmüyor dağlarımda
Geyiklerin sarmaş dolaş oluşları
Sessizliğin sesi yankılanıyor
Çocukluğumun meskeninde

03 10 2008 van
ahuramazda