mor sümbüllü bağlara
meyva ağaçlarından dağlara
dönüp bakmak yasaktı bize
çarık giymedik
ayakkabı da alınamazdı
çelik çomak oynarken
gözlerimiz çıkardı
koşup yuvarlanınca kolumuz
kırılırdı kanadımız
kuru üzüm ezmesi ve
iki çubuk parçasıyla sarıldık
kaloriferimiz hayvanların ahırı
kışın karasında
döşeğimiz harman
yazda yorganımızdı saman
ayaklarımıza batan
dikenler pişirdi bizi
ağlamamız yasaktı!
ses çıkarmak
ima etmek
söylenmek
yakışmazdı
biz neye yakıştık ki…?
(BirDeli
18.05.2004)
Kayıt Tarihi : 18.5.2004 10:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
o zamanların kırık kol acısını şimdiki yürek acılarına tercih ederim..
saygılar..
...........çocukluğumuz........
TÜM YORUMLAR (20)