Çocukluğum Şiiri - Aliosman Vural

ÇOCUKLUĞUM.
Bir sonbahar akşamını arıyor gözlerim.
sert esen kuzey rüzgarlarında uğuldayan çitlenbik ağacının altındaki
kirlenmiş ellerimle oynadığım cam misketlerin sesini,
Bir sonbahar akşamını arıyor gözlerim.
Eski soğanlığın köy camisinden yankılanan akşam ezanının sesini,
Şadırvandan akan berrak suyla abdest alışlarını, ihtiyarların..
Ve namaz öncesi cami sofasında yapılan kısa iftar anlarını,o mis kokulu
pidelerle yenen siyah zeytinlerin,reyhani tadını.
Annemin o iki katlı minik evimizin bahçeye bakan camından beni
çağıran o şefkat dolu sesini özlüyor gözlerim…….
Bir sonbahar akşamının hüt hüt seslerine karışan bozacısının seslerini
Arıyor …..
Çocuk seslerine karışan masum ama yaşanılamamışlığını özlüyorum
Tadına doyamadıgım Osmanlı macunlarını,elinde çanlarla gelen
yoğurt satıcılarını, leblebi tozu yemeyi,bakkaldan taneyle bisküvi
almayı,ve buz gibi elvan gazozlarının şişelerinin diplerine bakarak
ahhhh keşke bitmese diyerek yudumlamayı……kardeşlerimle aynı
yatakta yatarken annemin anlattığı sonunu hep bildiğim masalları
dinlemek istiyorum…….
Bir sonbahar akşamını arıyor benliğim.
Masum,yaşanmış ama yitirilmiş,bir daha gelemeyecek olanı;
Yoksullukla geçen,ama tadını henüz anlayabildiğim
çocukluğumu arıyorum….

A.O.VURAL
MAYIS 2007